Il primo incontro del laboratorio di redazione multiculturale con Lerem.eu ad Attraversamenti Multipli 2024
“Guardare, avere uno sguardo, significa realizzare il reale, dargli esistenza ogni volta di nuovo: “ridare il reale per realizzarlo significa propriamente guardarlo”. (L. Nancy, Abbas Kiarostami. L’Evidenza del film)
Avere la possibilità di partecipare al festival Attraversamenti Multipli per la quarta volta, stavolta da tutor del laboratorio di redazione. Vedere facce nuove e facce conosciute nel laboratorio mi emoziona molto. Avevamo un’idea per iniziare l’incontro, chiedere “secondo voi teatro che significa?”. Ognuna ha risposto diversamente, ma una cosa importante era la parola comune «guardare». Il teatro nella radice greca significa “guardare, essere spettatori”. È un verbo comune tra artiste e spettatrici: “guardare”. Guardare le artiste è molto importante, ma anche guardare il pubblico da parte di artisti e artiste è importante. Perché quando fai un teatro senza spettatori e spettatrici, che significa? Quando vai a teatro senza artiste e artisti sul palcoscenico che significa essere a teatro?
۱- داشتن امکان شرکت در جشنواره
“Attraversamente miltipli
برای چهارمین بار. دیدن چهره های جدید و چهره های آشنا من را بسیار هیجان زده می کند.
لوکا یک ایده ای برای شروع جلسه داشت ، پرسیدنِ «به نظر شما تئاتر یعنی چه؟»
هر کس به طور متفاوتی پاسخ داد، اما یک چیز مهم ، کلمه ی مشترکِ «نگاه کردن » بود.
تئاتر در ریشه یونانی به معنای «تماشا کردن، تماشاگر بودن» است. این یک فعل مشترک بین هنرمندان و تماشاگران است: “نگاه کردن”.
نگاه کردنِ هنرمندان بسیار مهم است، اما نگاه کردن تماشاگران به هنرمندان نیز بسیار مهم است. زیرا وقتی تئاتری ( نمایشی ) اجرا می کنی ، بدون تماشاگران چه معنایی دارد؟ وقتی به تیاتر می روی بدون حضورِ هنرمندان روی صحنه ی تئاتر (نمایش) ، بودن در تئاتر به چه معناست؟
Il teatro è vivo con il pubblico che guarda, e anche spettatori e spettatrici “significano” quando guardano lo spettacolo di artiste e artisti. Si completano a vicenda. Inevitabile e dipendente dalla creazione dell’opera. Ma da che posizioni ci guardiamo? Abbiamo punto di vista diversi. E quando ti posizioni diversamente anche il punto di vista cambia. Come c’è differenza tra “guardare “e “vedere “. Vediamo tante cose però guardiamo quello che scegliamo, o vogliamo, o possiamo. Quindi per guardare serve un’attenzione, ma dietro questa attenzione c’è una domanda: perché facciamo attenzione a questa cosa? E per rispondere arriviamo a un ricordo o una storia che vogliamo “raccontare”. Anche “raccontare“ è un verbo comune tra artiste e spettatrici; il teatro racconta una storia, noi spettatrici guardiamo ma arriviamo un ricordo, a una conoscenza che vogliamo raccontare per gli altri. Quindi due punti di vista diversi hanno due racconti diversi.
۲- تئاتر با تماشاگرانی که نگاه می کنند زنده است و تماشاگر تئاتر بودن ، زمانی که به نمایش هنرمندان روی صحنه ی تئاتر نگاه می کند معنا دارد.آنها مکمل یکدیگرند. گریز ناپذیر و وابسته به خلق اثر.
اما از چه جایگاهی نگاه می کنیم؟ دیدگاه های متفاوتی داریم. و وقتی جایگاهت تغییر می کند ، دیدگاه و نقطه نظرت نیز تغییر می کند. همانطور که تفاوت وجود دارد بین «دیدن» و «نگاه کردن» .
ما چیزهای زیادی می بینیم اما آنچه را انتخاب می کنیم یا می خواهیم و یا می توانیم ، نگاه می کنیم. بنابر این برای نگاه کردن نیاز به توجه هست. اما در پسِ این توجه یک سوال وجود دارد: چرا روی این چیز توجه می کنیم؟ و برای پاسخ دادن به این سوال به یک «خاطره »، «داستان» می رسیم که می خواهیم « تعریف کنیم».
همچنین « تعریف کردن» نیز یک فعل مشترک بین هنرمندان و تماشاگران است؛ تئاتر یک قصه را تعریف می کند و ما به عنوان تماشاگران نیز با نگاه کردن به یک خاطره می رسیم ، یک دانسته ای که می خواهیم برای دیگران تعریف کنیم. بنابر این دو دیدگاه (نقطه نظر) متفاوت دو قصه ی متفاوت دارند.
Così per aprire questo argomento Luca ha aperto un silent book, Dentro, fuori di Anne-Margot Ramstein e Matthias Aregui (La Margherita, 2018). Un libro pieno di immagini con due punti di vista diversi. Essere dentro un uovo o essere fuori e guardare il momento che il pulcino esce dall’uovo. Essere un pesce dentro il fiume o essere un bambino che va a pescare con suo papà sul fiume; fiume uguale, ma punti di vista diversi. Guardare da lontano una persona che sta facendo bungee jumping o essere quel salto nel cuore che batte molto forte.
۳- بنابراین برای باز کردن این موضوع ، لوکا کتابی مصور را گشود ،«درون، بیرون» اثر
Anne-Margot Ramstein و Matthias Aregui.
یک کتاب سرشار از تصاویر با دو دیدگاه (نقطه نظر) متفاوت.
بودنِ داخل یک تخم یا بیرون بودن از تخم و دیدن لحظه ی خارج شدن یک جوجه از تخم.
یا ماهی بودن ، درون یک رودخانه یا بودنِ پسر بچه ای که با پدرش از رودخانه ماهیگیری می کند. رودخانه همان رودخانه ست ، اما دیدگاه ها متفاوت است. یا تماشا کردن فردی از دور که bungee jumping (از پُلی بلند می پرد) یا بودنِ قلب تپنده ی او.
Per fare esperienza di questo, poi, tutte siamo uscite dalla Biblioteca Interculturale Cittadini del Mondo per vedere fuori e fare un esercizio sul guardare. Ognuna doveva scegliere un posto per guardare dal suo punto di vista e scrivere tre cose vicino e anche tre cose lontano. Quando abbiamo finito di scrivere le parole ci siamo unite a coppie e entrambe abbiamo raccontato ciò che avevamo visto. Il semaforo, una nonna con il passeggino che aspettava per attraversare la strada… era un’esperienza bellissima e molto interessante perché succedeva che due persone avessero una parola comune ma guardata da due punti di vista diversi.
۴- پس برای انجام این تجربه ، همگی از کتابخانه خارج شدیم ، برای دیدن و تجربه ی نگاه کردن.
هرکس باید یک جایی را انتخاب می کرد و از نقطه نظر(دیدگاه) خود نگاه می کرد و سه چیزی که به او نزدیک بود و سه چیزی که از او دور بود را یادداشت می کرد.
وقتی که نوشتن کلمه ها تمام شد، در گروه های دونفره قرار گرفتیم و برای یکدیگر تعریف کردیم آنچه که دیدیم. چراغ راهنمایی و مادر بزرگی که باکالسکه ی بچه منتظر عبور از خیابان بود …تجربه ی بسیار زیباو جالبی بود چون اتفاق افتاد که دو نفر تصادفا یک کلمه ی مشترک با دو دیدگاه (نقطه نظر) متفاوت داشتند.
Quando ho letto le mie parole ho spiegato perché ho scritto la parole Jeep, la macchina che era vicino a me, perché mio papà in Iran per tanti anni aveva questa macchina per andare in montagna, perché ha vissuto là. Dietro una cosa che scegliamo di guardare c’è una storia, una ragione, un’attenzione. In questo laboratorio all’interno del festival noi facciamo quest’esperienza, guardiamo il teatro, le performance, la danza e dopo ogni sera ci sediamo sotto il nostro albero famoso, mangiamo, raccontiamo, sorridiamo, conosciamo altre storie. Parliamo con tante lingue e linguaggi. Ognuno parla con sua lingua, con il disegno, la poesia, i video, le immagini…e succede che un a “certo punto “ troviamo una radice culturale comune, e questo è un regalo che arriva da qui.
۵- وقتی که کلماتم را خواندم ، توضیح دادم که چرا کلمه ی Jeep را نوشتم، ماشینی که نزدیکم بود، چون پدرم در ایران برای سال‌های زیادی این ماشین را داشت ، برای رفتن به کوهستان که آنجا زندگی می کرد.
در پسِ آن چیزی که انتخاب می کنیم برای نگاه کردن ؛ یک داستانی وجود دارد، یک دلیلی، یک توجهی.
در این کارگاه ِ جشنواره ما این را تجربه می کنیم،نگاه می کنیم به تئاتر ، پرفورمنس، رقص و سپس هر عصر زیر درخت معروف مان می نشینیم ، می خوریم، تعریف می کنیم ، لبخند می زنیم و داستان های دیگری را می شناسیم. با زبان های مختلفی صحبت می کنیم. هرکس به زبان خودش ، با طراحی، شعر، ویدئوها، تصاویر… و «یک لحظه ای » رخ می دهد(اتفاق می افتد ) که یک ریشه ی فرهنگی مشترک پیدا می کنیم و این هدیه ای ست ، که از این لحظه می رسد.
Zara Kian
